Finał. Dziesiątka, a w zasadzie dwunastka, moich ulubionych płyt 2019 roku.
I to by było na tyle. Poniżej znajdują się najczęściej słuchane i moje ulubione albumy 2019 roku.
Czytaj dalej „Podsumowanie 2019: miejsca 10 – 1”
Próbki z niemieckiego science fiction stworzyły mój ulubiony tegoroczny kawałek.
Nowego Zkibwoya jeszcze nie słuchałem, ale dzisiaj nie o tym. Wracam do Olszaka i Nikaragui Guacamole.
Czytaj dalej „W poszukiwaniu nieznanego sampla”
Trudne pytanie dla die hard fanów, ale gra jest warta świeczki.
Kilka tygodni temu rozmawiałem z Olszakiem, współautorem jednej z najpiękniejszych płyt tego roku, i w pewnym momencie padła następująca kwestia: „Czy nie uważasz, że Litost to trochę taka Fonoteka?”. Tak, dokładnie tak uważam. Precyzyjniej – od momentu, kiedy po raz pierwszy usłyszałem poniższy numer.
Czytaj dalej „Jak powinna brzmieć nowa Fonoteka?”Spadkobierca Fonoteki, czyli najsmutniejsza płyta tego lata.
Był wrzesień 2016 roku. To właśnie wtedy wynająłem pokój od Rafała, kolegi rapera, który po prawie trzech latach od tamtego ważnego dla mnie wydarzenia, wydał moją ulubioną płytę tego roku. Nieźle, nie?
Czytaj dalej „Litost „Litost””
Dwie krótkie płyty, a w zasadzie foldery z muzyką, bo nie ma ich w wersji fizycznej, którymi spamowałem was w mediach społecznościowych. Przez swoją długość są idealne do porannej kawy, a brzmienie skutecznie przywołuje na myśl wszystko co najlepsze z końcówki lat 90.
Czytaj dalej „Miłość, czas, podróże, blues, piwo i jaranie”
