
W czasach, kiedy rap przestaje być rapem, a kultura czterech elementów jest w zasadzie dla wybranych, trzeba cieszyć się z takich projektów.
Czytaj dalej „Plako Wajber „Ambisonia””W czasach, kiedy rap przestaje być rapem, a kultura czterech elementów jest w zasadzie dla wybranych, trzeba cieszyć się z takich projektów.
Czytaj dalej „Plako Wajber „Ambisonia””O amerykańskich featuringach, nieznanych producentach i nowej, udanej płycie Kawa i kryształ opowiada jeden z pierwszych polskich traperów.
Czytaj dalej „Maciej Spons: Twój idol również zapłacił i mu się ktoś dograł”Takiej produkcji chyba nikt się nie spodziewał, ale to dobrze. Uniwersalność to słowo klucz, a przy okazji bezbolesne przejście na nowe.
Czytaj dalej „Plako Wajber / Emek „Mood SWINGS EP””Między Radomiem a morzem, trueschool w połowie drogi spotyka się z trapem.
Zaczyna się jak wejście truskulowego Kaza Bałagane („Nie lubię Messengera / Nie za bardzo widzę sens, żeby z robotem się użerać”), ale absurdy na bok. Emikae i Pehu zapodają więcej niż solidny track, który zmusza do czekania na Exp. Wyjątkowo przynudza mnie Kuba Knap, ale na szczęście da się o nim szybko zapomnieć i można się brać za rapera-gospodarza.
Czytaj dalej „Emikae x Pehu „Supertramp” feat. Kuba Knap”Dwa w jednym, czyli jesienna deprecha bez tematów tabu.
Jeszcze upłynie trochę wody w Wiśle zanim należycie docenimy Vixagedon. Pozerka pod kiczowatym płaszczem, mrugnięcie okiem w stronę słuchacza i Biały Bocian w butelce Ciroca. Dla mnie ta konwencja to nie tylko ówczesna świeżość (halo, to już kilka lat temu było!), która świetnie broni się nawet dzisiaj, ale i naturalny luz, podejście do tworzenia rapu opartego na inspiracjach nie tylko współczesną sceną południa, ale i klasyką. W czasach COVID-19 dystans jest wskazany, ale i ten przydaje się również w stosunku do muzyki.
Czytaj dalej „Maciej Spons & Persi „OK Boomer / Niedziela Handlowa””Bardziej Tortex niż Pudliszki.
Pierwsze rozczarowanie roku już za mną. Lubię Turboboost, natomiast Ostrego Sosu słuchać za bardzo nie mogę.
Czytaj dalej „Wac Toja & Matheo „Ostry Sos””Z ziemi włoskiej na księżyc.
Wiele razy pisałem i wspominałem (np. tu), że Fino Alla Fine to moja absolutna czołówka 2018 roku. No i proszę – znowu jest krótko, ale tym razem treść upchali w innym klimacie, więc jazda Alfą Romeo sprawia jeszcze więcej przyjemności.
Czytaj dalej „Tuzza & Pvlace 808 Mafia „Moon Mood EP””Pościelowy trap z kosmosu namaszczony przez Prince’a.
Kolor okładki nie kłamie. Wszystkim zakochanym w purpurze – od pościelówek Prince’a aż po miłośników syropów – Pi’erre Bourne, najbardziej utalentowany producent swojego pokolenia, przygotował materiał, który na listach namiesza tak, jak Modest Amaro u Legendarnego Afrojaxa.
Czytaj dalej „Pi’erre Bourne „The Life of Pi’erre 4””