Wesołych świąt i dyngusa nie życzę, bo każdy to robi, ale nie każdy pisze w Polsce o brytyjskim rapie. Trochę szkoda, więc wypada dać jakąś małą notkę a propos tego czegoś, bo właśnie na Kempie ogłosili Jehsta. Dotychczasowy powód numer jeden, dla którego w ogóle warto się tam wybrać. Czytaj dalej „Kemp 2016: Jehst”
Są polskie recenzje, które dają sporo do myślenia i interpretacji. Nie inaczej jest z Ghostpoetem. Czytaj dalej „Kulbritania. Shedding Skin – recenzja”
Miejska alienacja to jednak coś pięknego. A jeszcze najlepiej siedzieć gdzieś głęboko w podziemiu, żeby nikt o tobie się nie dowiedział. Co za ludzie…
Czytaj dalej „Świadectwo doskonałości. A Handshake to the Brain – recenzja”
Nie wiedziałem jak zatytułować ten post, ale w każdym razie musiałem to napisać. Bo lubię trochę buców, a Noel jest w czołówce. Buców, i tych co lubię. Czytaj dalej „Wysokie latanie średnich lotów”
