Magda Gessler powinna być zadowolona. Składników dużo, jakość też wysoka.
2019 rok w wykonaniu Kuby Knapa był, ekhm, wyjątkowo płodny. Sześć wydanych albumów, i lepszych, jak Damarade, i gorszych, jak przeraźliwie nudne Na Rejonie Na Patencie, kwalifikuje się na rekord naszego kraju. Ale, ale… Raper przygotował materiał, który spina klamrą ostatnie trzy lata jego wojaży i nagrywek. Dwupłytowy…
Czytaj dalej „Dwie płyty Kuby Knapa. „Kuchnia Polska” nadchodzi”
W końcu biorę się podsumowanie 2019 roku. Kto był blisko finałowej dwudziestki?
Mamy początek lutego, a ja dopiero zabieram się za podsumowanie. Lista była w 90 proc. gotowa już pod koniec roku, ale wolałem jeszcze przeczekać. Nadrabiałem kilka zaległości, które wydawały mi się ciekawe. Jak się okazało – niepotrzebnie.
Czytaj dalej „Podsumowanie 2019: ci, którzy byli blisko”
Kobiecy rap ma się dobrze, czyli Ryfa Ri in the muthafuckin’ place to be.
W Stanach kobiecy rap przeżywa chyba swój najlepszy okres. Liczba płyt, które są nie tylko warte uwagi, ale i wnoszą coś do całego gatunku, to nie tylko nagrania fenomenalnej Noname, ale i wiele innych, o których wypadałoby napisać osobny tekst. O tym jednak kiedy indziej.
Czytaj dalej „Ryfa Ri „47UNK””
Przejebajkowe opowieści z bloku obok.
Wcześniej już bardzo mocno propsowałem singlowe „Samotne Śniadanie”, które spełniło swoją rolę i strasznie mnie nakręciło na Stej Tru. I ten kawałek ciągle należy do grona tych wyjątkowych numerów, które nigdy, absolutnie nigdy nie leciały tylko raz.
Czytaj dalej „WCK „Stej Tru””Konkretne śniadanie i dobra kawa to podstawa. Zwłaszcza w weekend.
Zostałem dwa razy powalony na ziemię. Okej, w zasadzie to raz, bo Stej Tru, czyli najnowszej płyty WCK, słucham już od kilku dni. I za każdym razem podziwiam, więc świeży singiel, udostępniony kilka godzin temu, nie jest dla mnie żadną nowością.
Czytaj dalej „Ile kalorii dają WCK i Schafter?”