Najlepsza informacja tego tygodnia? To, że mogę sobie pospać pół godziny dłużej bez jakichkolwiek konsekwencji, chociaż was to i tak w ogóle nie obchodzi, co mnie też nie dziwi, ale koniecznie trzeba odnotować inny fakt. Grammatikowe EP doczeka się reedycji takiej, na jaką zasługuje. Fajnie, ale jednak wzruszam ramionami.
Czytaj dalej „Latająca ponad światłami miasta epka”
Dam sobie uciąć nie tylko rękę (doceńcie poświęcenie…), że na pierwszy rzut oka nie będziecie w stanie skojarzyć kolesia ze zdjęcia. Może to i dobrze, ale zaznaczam też od razu, że to nic złego. Wszystko można bardzo sprawnie i szybko nadrobić, a okazja ku temu nasunie się już za kilka dni. Aha, i nie, nie jest to post traktujący o hip-hopowej płycie, chociaż i taki wątek delikatnie się tutaj przewinie.
Czytaj dalej „PanPana losowe wycieczki w nowe nagrania”
Zeszłoroczny Audioriver był wyjątkowy nie tylko dlatego, że była to jubileuszowa edycja festiwalu. Spośród wszystkich znakomitych artystów wyróżniała się pewna polska dwójka, która na pierwszy rzut oka nie powinna mieć z tym eventem nic wspólnego. Jak się potem okazało: nic bardziej mylnego. Hatti Vatti oraz NOON opowiedzieli mi o kilku sprawach, nie tylko tych związanych z płockim koncertem.
Z autorami chwalonego przeze mnie HV/NOON udało mi się pogadać chwilę przed ich występem. O odbiorze albumu, oczekiwaniach, środowisku i kilku innych sprawach. Zapraszam.
Czytaj dalej „HV/NOON: „Projekt zmienił się w zespół””
Podział ról nie jest do końca znany, a i ciężko strzelać w tym przypadku. Mistrz i uczeń czy uczeń i mistrz? Całkiem możliwa też jest inna opcja – dwie mocno utalentowane postaci, które podążały swoimi ścieżkami, aż w końcu one się przetarły i narodził się projekt HV/Noon. O co więc chodzi?
Cofnijmy się wstecz… Źle, tak się nie mówi, a już na pewno nie pisze. Przenieśmy się do czasów, które są nazywane złotymi w polskim rapie.
Czytaj dalej „Słucham ciszy”
