Człowiek o jednej z najlepszych ksywek w polskim hip-hopie robi za najlepszą aktualizację do Automapy, która pokazuje najkorzystniejsze skróty pomiędzy Dzierżoniowem a Nowym Jorkiem, Detroit i Los Angeles. Tak, nie ma się co śmiać.
Czytaj dalej „Ewolucja podróżnicza. Journey / Evolution – recenzja”
Jest jednak kilka osób w tym środowisku, z którymi spokojnie mógłbym się zakolegować. Z pewną dozą ostrożności. Rodzi się pytanie: z której strony? Mojej czy Kę?
Nie każdy jest gwiazdą, ale na samym początku płyty tajemniczy głos mówi, że każdy czarnoskóry nią jest. No nie wiem, bo w takim razie kim jest gospodarz? Arcy czy upadłą? W jego przypadku bycie „tylko” gwiazdą mija się z celem.
Czytaj dalej „Nie każdy jest gwiazdą. To Pimp a Butterfly – recenzja”
Food & Liquor w 2006 dał mi niezłego kopa, momentami opadała mi szczęka (do tej pory ciary przy „The Cool”, które dominuje absolutnie i ukazuje doskonałą chemię pomiędzy raperem a producentem – Kanye Westem). Album, którego słuchałem w maksymalnym skupieniu, i mimo że po latach nie uważam tego za wielkie dzieło, nawet do niego nie wracam, to jednak jakiś tam szacunek u mnie ma. Podobnie jak następca – The Cool. A tutaj?
Złap Buhha. Wyobraź sobie świat bez kobiet, krzyknij „ai” i nie używaj zbyt dużo wulgaryzmów na rządy George’a W. Buhha. Jest wysoko? Jest, a przecież to było nie tak dawno temu. Czytaj dalej „Antycypacja Albańczyków”
