Porozmawiajmy sobie trochę o jazzie, a w zasadzie „porozmawiajmy”, bo to będzie mój monolog i to raczej nie byle jaki, bo opisujący być może najciekawsze polskie pliki muzyczne, które wpadły w moje słoikowe ręce w ostatnich tygodniach. Czytaj dalej „Karmelowe miasto jazzu i słodkości. Puzzle Mixtape – recenzja”
Malik Taylor, The Five Footer, Five Foot Assasin.
Malik Taylor, The Five Footer, Five Foot Assasin. Czytaj dalej „The Five Footer”
Kupiłem sobie płytę. Zdanie, które zapewne wypowiadam kilka(naście) razy w miesiącu, więc to nie powinno dziwić przede wszystkim mnie samego. A jednak. Polowania na ten album zacząłem… przed 2010 rokiem i zawsze coś stawało na przeszkodzie, żeby go nabyć. Czytaj dalej „Czyste południe”
Nie wiem jak podchodzicie do sprawy, ale dla mnie dyskografia danego artysty na mojej półce z płytami o wiele lepiej się prezentuje w momencie, kiedy posiadam jego krążki z remixami lub tzw. rarytasami. Nie zdarza się to zbyt często w dzisiejszych czasach (o Polsce nie mówię już z litości), ale kiedyś było to bardzo często praktykowane. Czytaj dalej „Rarytas czy brakujące ogniwo?”
Pamiętacie jak w jednym z najlepszych openerów w historii rapu, czyli „Excursions” z The Low End Theory, Q-Tip rapował „All the way to Africa aka The Motherland / Stick out the left, then I’ll ask for the other hand / That’s the right hand, Black Man / Only if you are noted as my man”? Czytaj dalej „Afryka. Matka ziemia”
